پلنگ در منطقه حفاظت شده کوه بافق ، تصویر از انجمن یوزپلنگ ایرانی.
مشکل کوچکی که در رابطه با جاده کشی در زیستگاهها وجود دارد این است که جاده تبدیل به یگانه راه توسعه برای بسیاری از روستاها و شهرهای کوچک ایران که از کمبود رونق اقتصادی و اجتماعی رنج میبرند شده است.
در حالی که بسیاری از مناطق ایران که با مشکل جاده دست و پنجه نرم میکنند مانند پارک ملی گلستان ، جنگل ابر ، منطقه حفاظت شده کوه بافق ، پناهگاه حیات وحش قمشلو و چندین زیستگاه مانند آن ، همگی این مناطق جملگی مناطقی هستند که جزء بهترین مناطق اکوتوریستی ایران هم به شمار میروند .
پارک ملی گلستان ، یک اکوتون خارق العاده است ، جنگل ابر ویژه گی های زیبا شناختی بالا دارد ، کوه بافق زیابیی های کوهستانی در دل کویر و یک جمعیت پویای گربه سانان را دارد و قمشلو هم آثار باستانی و جمعیت مناسبی از سمداران را دارد. چرا افراد محلی در تمام این مناطق خواهان جاده کشی به جای توسعه گردشکری را دارند؟
جواب ساده است. منطقه کوه بافق بازخورد درآمدی برای مردم محلی ندارد. در طی سالها مردم به منطقه حفاظت شده فقط به عنوان جایی مزاحم چرای دامشان و منع رفت و آمدشان نگاه کردند. چرا در این سالها کاری برای سهیم کردن مردم در درآمدهای گردشگری انجام نشده؟ چرا از تورهای ورودی هزینه اندکی نمیگیرند تا به شوراهای محلی پرداخت کنند ؟ چرا در اختصاص پروانه های شکار در مناطق ازاد مردم محلی را در اولویت قرار نمیدهند تا مردم محلی شاهد شکار افراد خارجی در شکارگاههای آبااجدادیشان باشند ؟
جدای از اینها ، جاده یک کارنامه قابل قبول برای تمداران هم هست که در پایان دوره مسئولیتشان میتوانند کارنامه پر پیمانی را به مردم نشان دهند . شاید این یکی از عوامل مهم پیشرفت جاده بافق باشد.
پ.ن : مزایای بلند مدت مناطق حفاظت شده مانند حفاظت خاک ، تنوع زیستی و مانند آنها تا زمانی که بازخورد اقتصادی برای مردم نداشته باشند یا مردم در مورد آنها توجیه نشوند تاثیری در جلوگیری از تخریب نخواهند داشت.
، ,مردم ,جاده ,مناطق ,بافق ,محلی ,حفاظت شده ,کوه بافق ,جاده کشی ,منطقه حفاظت ,مردم محلی
درباره این سایت